جی کردا مصطفیٰ دا قصیدہ سنا لواں
اج پھر میں دل توں نعت دا سجدہ کرا لواں
احرام سوہنا بنھ کے نہ تھکّاں طواف توں
کعبہ کہوے کہ تینوں میں کعبہ بنا لواں
منٹھار دے بزار توں لوں لوں دی وینی وچ
جھم جھم کے میں سُرور دے گجرے پوا لواں
اک پیر لا مدینے دے سوہنے کبوترا
بخشش دا میں کفن تے انگوٹھا لوا لواں
کوئی جدوں وی مینوں ستاون دی سوچدا
طیبہ دی واء اے کہندی ، کھلو جا ، میں آ لواں
آقا قلم نوں چاننا بخشو جے عشق دا
چن نعت دا چڑھا کے میں چن نوں وِکھا لواں
مُکھ توں ہٹی میں زلف نوں اعجازؔ کیہ کہواں
حسان توں نہ نعت دا مصرعہ اکھا لواں
