موجِ انفاس کو روانی دے
رات کوئی تو داستانی دے
آنکھ منظر کُشا ، نئے پل پل
اپنے ہونے کی کچھ نشانی دے
حمد لکھوں سنہرے لفظوں میں
آبِ زرّیں دے زربیانی دے
آٹھواں رنگ جس کا عنواں ہو
ایسی تازہ ، نئی کہانی دے
نغمے ، طائر ، شجر زمیں پیوست
تُو انہیں موسمِ آسمانی دے
ہاتھ شل ، پانی بے طرح ٹھہرا
کشتیاں دے تو بادبانی دے
کتنی گرمی لہو میں ہے ، دیکھوں
مرحلہ کوئی امتحانی دے
میں جسے رازؔ کہہ سکوں اپنا
کوئی ہم خواب ، کوئی ثانی دے
