نال خوشیاں دے رَل مِل جتھے راتاں کالیاں جالیاں

اُرّے تھیں اوہ اُریرے ہے پریرے پرّے تھیں

بے شک آپے آپ ہے اساں سبھے جھوکاں بھالیاں

رات وِچ دینہوں ویکھ سمجھے کُلُّ شئیً ھالکٌ

کُجھ نہ وِچ سب کُجھ ہے ڈِٹھرا ایہہ بے رنگی چالیاں

جے آکھاں تُوں دسدا ناہیں تیرے بن پھر کون ہے؟

رُوپ کس دا میں دساں دینویں جے توں ای وکھالیاں

ہے جو تنزیہہ عین تشبیہہ جمع حق مشہود ہے

کرم کیتا غوث الاعظم اپنے سردیاں والیاں

پا کے گَل وَل پیچیاں زُلفاں دی میں روتی وتاں

ساوی پیلی ہورہیاں، گیّاں سُرخیاں تے لالیاں

رہندیاں پل پل سِکاں دَم دَم اُڈیکاں تیریاں

کَنڈ ولا کے ٹُر گیوں سجناں پریتاں نہ پالیاں

جھات پا کے وَل گیوں ساری رَین گُزری روندیاں

نین برسن زارِ رِم جِھم جیویں بدلیاں کالیاں

فِی الْمَنَامِ قَدْ تَفَضَّلْتَ عَلَیّ مُنْیَتیِ

اَرِنیِ فَضَلاً جَمالَکَ فَاَرِحْنیِ فِی الْعَیِاںْ

دِل دا وہڑا خانہ اکھّیاں دا دوہاں نُوں انتظار

قدم پاویں جیوندیاں جیوندیاں تد ہوون خوشخالیاں

ویکھ لو رَج کے اکھیّو کُجھ وساہ نہیں دم دا

پھر بھی پیّاں ویکھسن کوئی خوش نصیباں والیاں

مہر ہے ساری علیؓ دی شک نہ رہیا اِک ذرّہ

تاہیں اوہ پیاں دسدیاں سانوں ماہی والیاں ٹاہلیاں