حضور بن کے آ گئے عروج ہر کمال دے

کرم دی اک نگاہ وچ جواب ہر سوال دے

جہالتاں دا تاپ لا علاج سانوں کر گیا

کریم نین آ بنے طبیب قال حال دے

خیال دے چمن دے وچ بے مثل ٹور ویکھ کے

سخن دے مور گیت گان آمنہ دے لال دے

طغیٰ دی مست رحل تے کتاب کُن دی جد پڑھی

ہے بھیت پا گئی نظر حیات بے مثال دے

ادب دے نال شعر میرا فن دی چوٹی تے کھلو

ہمیش راہ ویکھدا حضور دے خیال دے

وِلی وِلی جہان دی غماں دا ڈر سُکا گیا

سُرور ہر نوں آگیا تے دینہہ گئے ملال دے

ازل توں کھُبّے سوچ تے دھیان دی گلی گلی

کدی ملوٹے ہونے نئیں اعجازؔ تیری چال دے