شروع تے انتہا اے
محمد مصطفیٰ اے
عروج اُس دے قدم نیں
اُہدی منزل خدا اے
امامت اُس نوں زیبا
اوہ نبیاں دی دعا اے
دلیل اُس دی غلام ایں
شعور اُس دی ادا اے
اطاعت اُس دی پونجی
تے پیشہ زہد دا اے
لباس اے صبر اس دا
یقین اُس دی غذا اے
تے ہتھیار علم اُس دا
سوار اوہ شوق دا اے
رضا اُس دی غنیمت
صدق اُس دی وفا اے
ہے مونس ذکر اللہ
حُزن ساتھی اُہدا اے
نماز اکھیاں دی ٹھنڈک
جہاد اک سلسلہ اے
ایہہ نفرت بولہب اے
محبت مصطفیٰ اے
سجاکھے انّھے اک نئیں
سپارہ بولدا اے
محمد رب دی رحمت
علیؓ مشکل کُشا اے
اُہدا جگرا تے ویکھو
جیہدے لئی کربلا اے
جو ٹوٹے ہو کے کِھلرے
اوہ اِک مِک کر رہیا اے
طلب سارے نیں کردے
اوہ کیسا دلربا اے
میں دل وچ آکھنا واں
مدینے سُن رہیا اے
میری کشتی سلامت
مجیدؔ اوہ ناخدا اے