منے اکھ ترے توں کیوں کراں بنی جد نظر ترے واسطے

جو سمجھدے لوک سمجھ لَوَن مِرا عشق توں ترا مست میں

مِرا قال توں مِرا حال توں مِرا روپ ہر ترے واسطے

ترے شہر دی میں گلی گلی کیوں نہ پھراں ہے مجال کیہ

مِری سوچ نوں جدوں دے گئی تری یاد پر ترے واسطے

کدوں غم تے فیر ملال نیں تری زلف دے جدوں جال نیں

مِری ذات خوش تری زلف دے سدوں قید گھر ترے واسطے

کدی اس نگر کدی اس نگر جدے وسّیں توں مِرا اودے گھر

تری ذات دا میں فقیر ہاں مِرا ہر سفر ترے واسطے

ترے امّتی بے مثال نیں تری اک نظر دا کمال نیں

ملے جس نوں وی دو جہان وچ ملے نیں اجر ترے واسطے

ترے در سوا مرے کول کیہ مِرا تاج توں اعجازؔ توں

گنہگار ہو کے حضور میں اجے ہاں بشر ترے واسطے