بھلیو بھلی وچ جگ دے ہَین سوہنے
بھلیو بھلی وچ جگ دے ہَین سوہنے سوہنے نہیں پر میری جناب ورگے
اوہ جہدے پسینیاں وچ ہلے رکھے گئے نیں عطر گلاب ورگے
چہرہ ماہِ کنعان دا ویکھ کے تے ماہ وشاں نے انگلیاں چیر لیاں
اوہدی اک انگشت دا ویکھ جلوہ سینے چاک کر لین مہتاب ورگے
بالو ریت تتی تتی ہیٹھ کنڈاں گرم گرم پتھر اپر چھاتیاں دے
اوہدے عشق وچ عاشقاں صادقاں نے ساڑ لئے جثے کمخواب ورگے
چھپ کے کئی واری اوہدی بزم اندر بہنا پے جاندا اے چناں ورگیاں نوں
جا کے کئی واری اوہدی بارگاہے دیوے پئے بالن آفتاب ورگے
اسیں نہ کوئی پارس دا سنگ پارہ نہ کوئی پڑی اکسیر دی منگنے آں
تیرے عشق وچ چاہنے آں شاہِ خوباں ساڈے دل ہوجان سیماب ورگے
اجے ہین کجھ ہجر دے سال باقی اجے دور نیں ساعتاں وصل دیاں
اجے فضل تیرے کچے اتھرو نیں اجے ہوئے نہیں سرخ عناب ورگے