ستار توں ایں غفار توں ایں بخش دے میرے گناہ اللہ
حضور توں شرم آ رئی اے توں دے دے مینوں پناہ اللہ
میں پھس گیا ہاں غرض دے دھندے
تے پا لئے گل وچ جرم دے پھندے
میں سرکشی دے طوفان دے وچ ایہہ ویکھ ہویا تباہ اللہ
میں ساری عمرے رہیا ہاں عاصی
نفس توں پائی نئیں خلاصی
میں توبہ دی راہ پھڑ لئی اے کراں میں ہُن آہ آہ اللہ
ہے مینوں اوہناں دے نال الفت
حضور تھیں ہے جنہاں نوں نسبت
امید لَاتَقْنَطُوْا دی دیندی ہے رحمتاں والی راہ اللہ
مجیدؔ بھانویں بڑا چہلّا
پکڑ لیا سُو نبی دا پلّہ
عمل ہے اس دا اک ایہو چنگا ہیں جس دا توں ویں گواہ اللہ