چشم ما شد وقف بہر دیدن روی کسی
ما کسی دیگر نمی دانیم در کوی کسی
موسیٰ را بے کار کردہ نور بیضا و عصای
بر فراز طور سینا حسن جادوی کسی
چشم من آلودہ و روی نگار من صفا
شرم می آید مرا از دیدن سوی کسی
ہر کمال حسن و خوبی ختم شد بر روی او
نیست در بازار امکاں ہم ترازوی کسی
سست شد بال فرشتہ، پست قوسین و دنیٰ
تنگ شد میدان عالم از تگا پوی کسی
حاجت لعلی ندارم نی سر در عدن
پر شدہ دامان دل از موج لولوی کسی
حوریاں از شوق شعر نذر را بوسہ دہند
زانکہ از انفاس او آید ہمی بوی کسی