عشق سجدہ اسیں ہر وقت ادا رکھدے آں
دل نوں چا کے تری دہلیز تے جا رکھدے آں
کول اپنے اسیں ہر غم دی دوا رکھدے آں
اپنے ہوٹھاں تے تری نعت سدا رکھدے آں
حشر دی گرمی توں آوے وی تے ڈر کیوں آوے
اپنے دامن ترے کوچے دی ہوا رکھدے آں
ہور ویکھے نہ کوئی تینوں خدا فرماوے
بشری پردے اسیں محبوب لُکا رکھدے آں
تاہنگھ رکھدے او مدینے دی جدوں میں پچھناں
نین بے چین چھلک پوندے کہ ’’ـہا‘‘ رکھدے آں
خاب آوے کدی سرکار دا جلوہ لے کے
اکھ نمانی دی اسیں سیج سجا رکھدے آں
طور تے جائیے تے اعجازؔ اسیں کیوں جائیے
دل دے ویہڑے تری ڈاچی دا کھرا رکھدے آں
